Samotność w sieci pełnej ludzi – paradoks naszych czasów
 

Samotność w sieci pełnej ludzi – paradoks naszych czasów
500 znajomych na Facebooku, 1000 obserwujących na Instagramie, setki kontaktów na LinkedInie. A mimo to wieczorem siedzisz sam i nie masz do kogo napisać. Brzmi znajomo?
Żyjemy w erze pozornych relacji. Lajkujemy zdjęcia ludzi, których nie widzieliśmy od lat. Gratulujemy urodzin osobom, których imion ledwo pamiętamy. Scrollujemy życie innych, zamiast żyć własnym.
Ostatnio zrobiłem eksperyment. Przez tydzień zamiast scrollować social media, każdego wieczoru wchodziłem na czat ruletka. Efekt? Miałem więcej prawdziwych rozmów w ciągu tygodnia niż przez ostatni rok na Facebooku.
Rozmawiałem z hydraulikiem z Krakowa o sensie życia. Z nastolatką z Warszawy o lękach przed maturą. Z emerytem znad morza o tym, jak wyglądała Polska w latach 80. Każda rozmowa była prawdziwa, szczera, bez filtrów.
Odkryłem prostą prawdę: łatwiej otworzyć się przed obcym niż przed znajomym. Obcy nie oceni, nie przypomni tej rozmowy za rok, nie wykorzysta twoich słabości. To paradoksalne, ale anonimowość daje większą wolność bycia sobą niż "prawdziwe" social media.
Nie mówię, żeby kasować wszystkie konta. Ale może warto czasem zamienić bezmyślne scrollowanie na prawdziwą rozmowę? Nawet jeśli z kimś, kogo już nigdy nie spotkasz.
Bo czasem jedna szczera rozmowa z obcym jest więcej warta niż tysiąc pustych lajków od znajomych.