Jak wygląda detoks alkoholowy?
 

Kochane… głupio mi się przyznawać, ale z drugiej strony… wiem, że dużo lepiej jest się przyznać, niż to tłamsić w sobie, ale jestem alkoholiczką. Pomogła mi to sobie uzmyslowić moja siostra, która uparcie chciała mi pomóc, choć wiele osób się ode mnie odwróciło. Wiem, że zdanie sobie z tego sprawy, że ma się problem, jest ledwie krokiem do całego leczenia… Szczerze mówiąc, bardzo się obawiam detoksu. Słyszałam różne rzeczy, jakie się mówi o tym, co dodatkowo mnie przeraża. Są tu jakieś zbłąkane dusze, które przez to przechodziły, albo tacy, którzy wiedzą, jak to wygląda? Podono to też dużo zależy od ośrodka, wktórym się jest, to prawda?

Cóż, trzeba było o tym wcześniej myśleć, nim zaczęło się pić. Tak to zazwyczaj jest, że ciężko jest wziąć na swoje barki konsekwencje za głupotę, a później jest obawa przed wysiłkiem i pracą. Musisz po prostu wziąć to na klatę i tyle, a nie mazać się, że może boleć, czy być ciężko.

To zależy o jakim detoksie mowa, bo jest ich kilka.

Chyba jesteś dla niej trochę za ostra… ludzie zaczynają pić z różnych przyczyn. Głównie dlatego, że nie umieją sobie ze sobą radzić, tj nie wiedza, jak się zachować w obliczu różnych problemów, więc siegają po najprostszy sposób na ucieczkę, czyli właśnie alkohol. Co do zaś samego detoksu. Generalnie obraz burzliwej detoksykacji i terapii jest znany przede wszystkim z ośrodków państwowych, gdzie nie przykłada się większej wagi do pacjenta. W dobrych prywatnych ośrodkach wygląda to zupełnie inaczej. Przede wszystkim masz fachową opiekę medyczną, która dba o to, aby zmniejszyć do minimum poczucie dyskomfortu wywołane przez wydalanie z komórek ciała toksyn. Dostajesz odpowiednie leki, sól fizjologiczną i najczęściej potas, zazwyczaj w formie kroplówki. Oczywiście mogą wystąpić jakieś bóle głowy, zawroty itp., przed tym się nie ucieknie. Ale nie będziesz cierpiała z powodu pełnowymiarowej delirki.

Co prawda, to prawda. Powiem szczerze, że sama przeszłam przez detox w Poznaniu w jednym prywatnym ośrodku. Wcześniej trafiałam do państwowych ośrodków(zdarzało się, niestety) to masakra… nie wyobrazacie sobie, jak to wyglądało… Na samo wspomnienie mnie telepie… W każdym razie, był to czas, w ktorym z prawie samego szczytu spadłam na dno i też, gdyby nie kilka bliskich mi osób, pewnie bym tam została. Ale znaleźli dla mnie ośrodek, w którym właśnie wpierw przeszłam przez odtruwanie organizmu, a później terapię. Do dzisiaj walczę ze sobą, choć minęły dwa lata i oczywiście to już nie jest taki stan, jaki był przed leczeniem, ale… bedąc alkoholikiem trzeba się zawsze mieć na baczności.

Wiele zależy od ośrodka, czy terapia alkoholowa przyniesie skutek. Ja bym się ani sekundy nie wahała, tylko podjęła leczenie zaczynając od odwyku. Najlepiej w małych grupach, w domowej atmosferze, czy tam gdzie czujesz się komfortowo, bo sprzyja to zdrowieniu. Po odstawieniu alkoholu organizm dozna szoku, będzie się bronił, ale musisz to przetrzymać. W ośrodku, w którym byłam na terapii, zajmowali się mną terapeuci, którzy sami są alkoholikami - myślę, że takie doświadczenie to wiedza, której nie nabędzie żadna zdrowa osoba, a które nie masz pojęcia jak pomaga w uporaniu się z każdym etapem leczenia. Jeśli nie jesteś zdecydowana, to koniecznie skontaktuj się z kliniką "Tu i Teraz" - na ich stronie bez problemu znajdziesz kontakt, więc dzwoń o każdej porze dnia i nocy!

A właśnie gdybyście mogły podać jakiś adres do dobrego ośrodka w Wielkopolsce… Może właśnie do tego, gdzie była koleżanka? Pomogą mi tam?

Jasne, że tak. Tu masz link http://www.detoxpoznan.pl/oferta.html bezpośrednio do ich oferty. Będziesz tam na pewno pod bardzo dobrą opieką (jako osoba z porównaniem mogę na ten temat dużo powiedzieć). Raz, że profesjonalny zespół medyczny, dwa, że znakomici terapeuci, którzy pomagają Ci znaleźć inne spojrzenie na życie, a przede wszystkim uczą Cię radzenia sobie z problemami, żebyś nie musiała znów głupio uciekać w procenty. Słowem wszystko to, co powinien mieć prawdziwie dobry ośrodek terapii.

Akurat o tym ośrodku też słyszałam, choć nie jestem z samego Poznania. Mąż znajomej tam chyba był. Wyciągnęli go z wieloletniego nałogu, choć chyba nie tak intensywnego, jak koleżanki, jak mi się udało tam wyczytac między wierszami. W każdym razie, przynajmiej warto spróbowac, prawda?

Oczywiście, że spróbuję! Chcę z tym walczyć. Jak najskuteczniej. I wam, drogie panie, bardzo dziękuję!