[massagewarsaw]

Któż z nas nie marzył o wakacjach w bajkowo pięknej Tajlandii? Ten egzotyczny kraj, budzący tęsknotę europejskich mieszczuchów, jest ojczyzną niezwykle przyjemnego masażu, wykonywanego w cieniu palm kokosowych na białym piasku plaży.

Istnieje wiele nieporozumień w kwestii masażu tajskiego. To, co proponuje się na Zachodzie jako "masaż tajski", niewiele ma wspólnego z prawdziwym masażem tajskim. Masaż tajski nazywany jest w języku swej ojczyzny starym masażem lub noad phaen botran. Liczy sobie już 2500 lat.

Przyjmuje się, że jego twórcą był współczesny Buddzie legendarny indyjski lekarz Jivaka Kumar Baccha, osobisty medyk Bimbisary, króla Magadhy. Znany jest pod różnymi imionami, a wzmianki o nim znaleźć można również w buddyjskich tekstach sakralnych, ponieważ był przyjacielem Buddy.

W Tajlandii uważa się go za ojca terapii manualnej, czyli masażu. Jeszcze dzisiaj opracowana przez niego technika jest wykorzystywana w Klinice Masażu w Chiang Mai.

Tajniki tej metody były z początku przekazywane ustnie. Teksty opisujące ją, spisane na palmowych liściach w języku Khmerów, zostały w dużej części zniszczone w XVII wieku.

Teoretyczne podstawy masażu tajskiego

Jak w przypadku większości orientalnych technik, teoria masażu tajskiego opiera się na istnieniu linii energetycznych przebiegających w ludzkim ciele i tworzących jakby drugą, niewidzialną skórę. Nazywane są one prana nadi i jest ich około 7200. Masaż tajski skupia się na dziesięciu głównych, wzdłuż których rozmieszczone są najważniejsze punkty akupunkturowe.

Jeśli przyjrzymy się uważnie historii tego masażu, zrozumiemy, jak bardzo jest on powiązany z duchowością i z naukami Buddy. W końcu największe szkoły masażu tajskiego znajdowały się w świątyniach. Powstawanie sal do masażu poza świątyniami to zjawisko z ostatnich lat, wywołane rozwojem turystyki.

Jak wygląda oryginalny tajski masaż?

Najpierw należy wejść w stan medytacji, żeby zsynchronizować długość fal energetycznych pacjenta i masażysty oraz żeby usunąć napięcia mięśniowe. Trudno zharmonizować energie, gdy umysł i ciało nie są w równowadze. Koncentracja, tak istotna podczas zabiegu, jest jednak trudna do utrzymania wobec długości jego trwania. Prawdziwy masaż tajski trwa bowiem aż 2 godziny.

Skrócenie tego czasu uniemożliwia osiągnięcie pełnego efektu terapeutycznego. Żaden szanujący się masażysta nie zrobi tego. Istnieją dwie szkoły masażu tajskiego. Pierwsza, zwana "stylem północnym", nauczana jest w świątyni Wat Pho w Bangkoku. Druga, "styl południowy", jest domeną Kliniki Masażu w Chiang Mai. Podstawa filozoficzna jest jednak taka sama dla obydwóch stylów.

Masaż przedniej części ciała

Masaż zaczyna się od przedniej części ciała. Pacjent powinien mieć na sobie lekkie i wygodne ubranie, podobnie terapeuta. Pacjent może też zdjąć ubranie. Pomieszczenie, w którym masaż będzie wykonywany, powinno być ogrzane, a powietrze przesycone aromatem sprzyjającym odprężeniu.

Masaż wykonuje się na materacu położonym na podłodze. Masażysta siedzi na zgiętych nogach, z jednym kolanem na ziemi, a drugim skierowanym ku brodzie. Masaż wykonuje się całymi dłońmi i całym ciężarem ciała. Tak naprawdę wszystkie rodzaje masażu należy wykonywać całym ciężarem ciała, co pozwala uniknąć zmęczenia i daje lepsze efekty. Jako pierwsze masuje się stopy, poświęcając im wiele uwagi.

Najpierw trzeba je ogrzać, potem uciska się położone na nich punkty akupunkturowe. Stopom poświęca się aż 15-20 minut.

Masaż tajski nazywany jest w języku swej ojczyzny starym masażem lub noad phaen botran.

Lucia Rapetti
więcej w Cabines nr 24